امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی، موزه­ها نقش مؤثری در ترویج فرهنگ و بالابردن سطح آگاهی عموم دارند و به عنوان مراکزی جهت حفظ و اشاعۀ فرهنگ یک جامعۀ قلمداد می­شوند که در مرحلۀ اول، نگهداری و سپس گسترش فرهنگ را برعهده گرفته­اند. نگهداری از اثر موزه­ای به عنوان نخستین گام در فرایند موزه­ای شدن شیء نقش مؤثری در بقای آن دارد؛ فرایندی که در چندین مرحله و زیر نظر چندین کارشناس با گرایش های موزه­داری، باستان شناسی، مستندنگاری و مرمت صورت می­گیرد. از این ­رو مستندنگاری اثر موزه­ای به عنوان مهم ترین و ابتدایی­ترین مرحله در فرایند اشاره شده و به منظور حراست از اثر موزه­ای، ضروری­ترین اقدام است که به دانش مربوط به آن شیء می­افزاید. این کار نه تنها از بعد هویت­بخشی قابل توجه و مهم است بلکه در تولید محتوای آموزشی و پژوهشی نیز نقش مؤثری را در موزه ایفا می­کند و به عنوان بستری به منظور تقویت زیرساخت های تولید محتوا برای شیء حائز اهمیت است. از این ­رو بهره­گیری از سیستمی یکپارچه و جامع برای دسترسی بهتر به اطلاعات شیء موزه­ای در تمام موزه­ها قابل توجه و ضروری است. موزه­ها برای طبقه­بندی آثار خود از استانداردهای مختلفی استفاده می­کنند که در این پژوهش با تمرکز بر مستندنگاری آثار موزه­ای، انواع طبقه بندی فراداده­ای موزه و استاندارهای مورد استفاده در موزه­ها بررسی خواهد شد. این مقاله به روش توصیفی- تطبیقی، استانداردهای فراداده­ای مطرح را که در موزه­های مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته است، معرفی کرده و مورد مقایسه قرار داده است. از طرفی به منظور بررسی وضعیت شیوه­های مستندنگاری آثار در موزه­های کشور نیز موزۀ ملی ایران و موزۀ ملی ملک انتخاب شده و با انجام دادن مصاحبه به میزان اهمیت و نقش فراداده­ها و استانداردهای مطرح پرداخته شده است. هدف این پژوهش شناسایی و معرفی انواع استانداردها و الگوهای مورد استفاده در مستندنگاری آثار موزه­ای است که ضرورت ایجاد و اهمیت طبقه­بندی فراداده­ها و استانداردهای آثار موزه­ای در موزه­ها را نشان می­دهد. نتایج حاصل بیانگر به کارگیری استانداردهای آزموده شده و مورد تأیید جهانی است که فراداده­ها را از زوایای مختلفی مشخص و طبقه­بندی نموده و این امر کمک زیادی به ساماندهی بخش مستندنگاری موزه­های کشور خواهد کرد و علاوه بر طبقه­بندی استاندارد آثار، دسترس­پذیری اطلاعات را نیز آسان می­سازد. در موزه­های مورد بررسی (موزۀ ملی ایران و موزۀ ملی ملک) با توجه به تنوع و کثرت آثار در هر دو موزه که حاوی حجم زیادی از اطلاعات هستند، موزۀ ملی ملک برای طبقه­بندی فراداده­ای در موزه از استانداردهای جهانی استفاده کرده است، اما موزۀ ملی ایران در این خصوص استانداردهای تعریف شدۀ خود را دارد.

لزوم پاسخگویی نظام آموزشی پزشکی به جامعه و افکار عمومی ایجاب می کند ملاکها و معیارهای شفافی از کیفیت آموزشی در تمام سطوح ارایه شود. استانداردهای برنامه های آموزشی بعنوان مبانی تعریف کیفیت برنامه آموزشی یکی از ارکان اساسی برای ایجاد پاسخگویی در این نظام می باشد. تعریف و پذیرش استانداردهای برنامه آموزشی ضمن ایجاد تفاهم در افکار،دیده گاهها، رسالت و اهداف برنامه های آموزشی می تواند در تکوین نظامهای ارزشیابی و اعتبار بخشی نیز بکار گرفته شود.استانداردهای ملی برنامه آموزشی پزشکی عمومی هم اکنون در 10 حوزه و در 2 سطح پایه و ارتقا کیفیت تعریف شده است. اگر جه این استانداردها با بررسی استانداردهای بین المللی WFME و سه سیستم ملی آمریکا، استرالیا و مکزیک در ایران آغاز شد ولیکن اقتباسی کورکورانه از هیچ یک از این سیتمها نبوده و از ویژگیهای خاص خود برخوردار می باشد.تعریف واضح از کیفیت در هر یک از عوامل با در نظر گرفتن وضعیت فعلی دانشکده های پزشکی کشور از یک سو همراه با نگاه به ایده آلهای آموزشی این نظام و تطبیق آنها با شرایط دولتی این نظام در ایران، از ویژگیهای این استانداردها می باشد که در این مقاله با جزییات بیشتر آنها آشنا می شویم.

مقدمه: اعتباربخشی از مهم ترین روش های تضمین و ارتقای کیفیت در آموزش علوم پزشکی کشور، بالاخص در حیطه آموزش بالینی پرستاری می باشد. با این وجود، استانداردهای مدون و مکتوبی وجود ندارد و بکارگیری استانداردهای خارجی نیز غیر اصولی به نظر می رسد، بنابراین، پژوهشی با هدف تدوین استانداردهای اعتباربخشی آموزش بالینی پرستاری در ایران با اقتباس از استانداردهای بین المللی و نظرات صاحب نظران آموزش پرستاری در ایران صورت گرفته است.روش ها: این پژوهش به صورت چند مرحله ای طی سال های 1383 تا 1385 انجام گرفته است. با بهره گیری از استانداردهای بین المللی آموزش پرستاری و نظرات صاحب نظران کشوری (بکارگیری تکنیک دلفی)، استانداردهای اعتباربخشی آموزش پرستاری تنظیم گردید و در قالب پرسشنامه ای با کمک روش زمینه یابی به نظرسنجی کشوری گذاشته و استانداردهای با اجماع بیش از 70 درصد ارایه شد. در پایان استانداردهای مربوط به حیطه های آموزش بالینی بطور مجزا پیشنهاد گردید.نتایج: این مطالعه منتهی به پیشنهاد 55 استاندارد در پنج حیطه هیات علمی و مدرسین بالینی کمکی، دانشجویان، برنامه آموزشی، تسهیلات بالینی و فعالیت های یاددهی - یادگیری برای اعتباربخشی آموزش بالینی پرستاری در ایران گردید.نتیجه گیری: استانداردهای پیشنهادی عمدتا از مطلوبیت 90 درصد به بالا برخوردار است. به نظر می رسد عدم مطلوبیت برخی استانداردها از نظر صاحب نظران کشوری مربوط به وضعیت حاکم بر سیستم آموزش پرستاری کشور باشد. این گونه استانداردها بر اساس پیشنهادات صاحب نظران حذف یا اصلاح گردید.

مقدمه: عصر کنونی شاهد پیشرفت چشمگیری در زمینه فن آوری بوده است. یکی از جدیدترین فناوری ها واقعیت مجازی می باشد. واقعیت مجازی در بسیاری از مناطق مختلف زندگی ما ادغام شده است، از بازی های ویدیویی گرفته تا موارد مختلف استفاده صنعتی و همچنین در زمینه آموزش، مسافرت، مراقبت های بهداشتی، سرگرمی و تحقیق. علاوه بر این مطالعات بسیاری به اهمیت تکنولوژی واقعیت مجازی در زمینه های روانشناسی و درمان اختلالات روانی مانند ترس از پرواز، مدیریت استرس و بسیاری موارد دیگر اشاره کرده اند. علی رغم سود مندی ارائه شده برای واقعیت مجازی، نگرش بیماران مبتلا به اختلالات روانی نسبت به استفاده از آن هنوز نامشخص است. لذا هدف این مطالعه طراحی پرسشنامه ای با هدف میزان پذیرش تکنولوژی واقعیت مجازی در بین بیماران مبتلا به اختلالات روانی بود. روش کار: این مطالعه ی طراحی و پیاده سازی ابزار در دو فاز طراحی و بررسی روایی و پایایی پرسشنامه در سال 1400 انجام شد. در این مطالعه برای بررسی روایی محتوایی از ضریب های CVR و CVI استفاده شد و با کمک روش آلفای کرونباخ، پایایی درونی آن تعیین گردید. نتایج: در مطالعه حاضر شاخص روایی محتوا 8/ 0 تعیین شد که عددی قابل قبول برای این پرسشنامه می باشد. همچنین آلفای کرونباخ 7/. به دست آمد و همبستگی بین سوالات در سطح معناداری 0. 0001 قابل قبول بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر درباره بررسی شاخص های روایی و پایایی مرتبط با پرسشنامه ذکر شده مشخص گردید که پرسشنامه مذکور از روایی و پایایی مناسبی برای بررسی میزان پذیرش تکنولوژی واقعیت مجازی در بین بیماران مبتلا به اختلالات روانی برخوردار می باشد

زمینه: امروزه حرکت کیفی به سمت آموزش های بهینه و کارآمد در نظام های تعلیم و تربیت امری ضروری است و لازمه این امر انطباق برنامه های آموزشی، پژوهشی و مدیریتی با رشد حرفه ای، دانش تولید شده و استانداردهاست.هدف: مطالعه به منظور طراحی استانداردهای آموزش بالینی دوره کاردانی فوریت های پزشکی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کیفی در سال های 1392-1393 طی چهار مرحله انجام شد. در مرحله اول، استانداردهای داخلی و خارجی در رابطه با آموزش بالینی و آموزش کاردان فوریت پزشکی (EMT Intermediate) از طریق اینترنت استخراج شد. در مرحله دوم، با بهره گیری از این استانداردها و اظهارنظر اساتید راهنما و مشاور و 6 نفر از مسوولین مراکز فوریت پزشکی و اعضای هیات علمی گروه فوریت های پزشکی، 108 استاندارد در 6 حیطه تنظیم شد. در مرحله سوم، برگه نظرسنجی پیش نویس استانداردها همراه با سوال باز جهت ارزیابی کیفیت و امکان پذیری استا ن داردها با استفاده از روش دلفی و بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف برای 14 نفر از اعضای هیات علمی گروه فوریت های پزشکی و 10 نفر از مسوولین مراکز فوریت های پزشکی ارسال شد. در مرحله چهارم، داده های کمی با شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و همچنین داده های کیفی با تحلیل محتوا تحلیل شدند. با توجه به نظرها و بازخوردهای ارایه شده، تغییرات ضروری در استانداردها اعمال و حاصل کار برای اظهارنظر مجدد به کارشناسان ارایه و بعد از اجماع نظر، متن نهایی استانداردها آماده شد. یافته ها: 105 استاندارد در 6 حیطه زیر پیشنهاد شد: هیات علمی و مدرسین بالینی (14 استاندارد)، دانشجویان (3 استاندارد)، برنامه آموزشی (25 استاندارد)، منابع و تسهیلات (16 استاندارد)، فعالیت های یاددهی- یادگیری (24 استاندارد) و پیامدهای خروجی (23 استاندارد). نتیجه گیری: از نظر خبرگان، اکثر استانداردها مهم، شفاف، قابل اندازه گیری و در دانشگاه های مختلف، امکان پذیر بودند. انتظار می رود عملیاتی شدن مجموعه استانداردهای تدوین شده، آموزش بالینی مقطع کاردانی رشته فوریت های پزشکی را در ایران علمی تر و موثرتر سازد.

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی دوره های آموزش الکترونیکی بر اساس اصول مبنایی آموزش مریل و طراحی انگیزه ای کلر و همبستگی آن با پیشرفت یادگیری و رضایت از دوره در آموزش عالی انجام شد. در این پژوهشِ از نوع همبستگی، تعداد 546 نفر از دانشجویان حاضر در دوره های آموزشی الکترونیکی مقطع کارشناسی دانشگاهها، با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ارزیابی کیفیت دوره ها با استفاده از ابزار ارزشیابی کیفیت آموزش اثربخش بر اساس اصول مبنایی و طراحی انگیزه ای - کنترل ارادی با ضریب پایایی آلفای کرانباخ 79/0 انجام شد. پیشرفت یادگیری و رضایت از دوره به ترتیب با استفاده از مقیاس سنجش پیشرفت یادگیری با ضریب پایایی75/0، و رضایت از دوره با ضریب پایایی 83/0 مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون های همبستگی، تحلیل واریانس و رگرسیون چند متغیری نشان دهنده همبستگی مثبت و معنادار میان تلفیق اصول مبنایی آموزش و عناصر انگیزه ای – کنترل ارادی با پیشرفت یادگیری و رضایت دانشجویان از دوره بود. در این میان عناصر فعال سازی، نمایش، یکپارچگی، حل مسئله، توجه، ارتباط، خودتنظیمی و کنترل محیط بیشترین همبستگی را با این متغیرها نشان دادند. در مجموع، نتایج حاکی از ارتباط معنادار اصول مبنایی و انگیزه ای با کیفیت دوره های آموزش الکترونیکی بود.